Rustig wachten...

We kunnen het vandaag echt rustig aan doen! Het enige wat echt moet is in LA de auto rond half 5 inleveren en naar ons laatste overnachtingshotel rijden. Rond 11 uur zijn we klaar en besluiten we nog even met het trammetje richting strand van Santa Barbara te gaan. Rosella en Frans willen nog even afscheid nemen van de pelikanen! We genieten nog even van het prachtige strand en de omgeving. We kunnen ons voorstellen dat Ome Jan (= broer van Opoe Hermens) en tante Jannie hier een prachtig en vooral relaxt leven hebben gehad! Op de terugweg wordt er nog even gewinkeld en dan op naar LA, wederom over de mooi gelegen highway 101. Helaas komen we nu in LA ook weer in de file terecht en zijn we ipv om 3 uur, om 4 uur in het hotel. We droppen snel al onze bagage en rijden naar het autoverhuurbedrijf. Dat is gelukkig maar 5 minuten rijden. We zijn maar iets te laat en de 'autoinleverdienst' van Alamo is gelukkig een stuk vriendelijker dan de 'uitgiftedienst'! Ze doen niet moeilijk over de tijd en gelukkig ook niet over een schrammetje dat al na de eerste dag op onze auto zat, maar niet door ons veroorzaakt was. Met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons huisje van de afgelopen 3,5 week. Wat een lekkere auto was het! Zo'n Dodge Grand Caravan willen we in Nederland ook wel! We nemen de shuttlebus van Alamo naar het vliegveld om daar over te stappen op de shuttle van ons hotel. Omdat de shuttlebus van het hotel niet zo snel komt, besluiten we nog even bij Delta Airlines langs te gaan. Roos heeft namelijk 3,5 week geleden een zwart vestje in het vliegtuig laten liggen toen we van JFK naar LAX vlogen. Helaas is het vestje niet meer in LA, maar wellicht wel in een centraal depot. Via internet kunnen we 'zoekopdracht' geven en dat doen we dan ook. Dan is het wachten op de hotel shuttlebus. We zien de bussen van alle hotels om de 5-10 minuten langs komen, maar niet die van ons. We checken het bij verschillende chauffeurs, maar iedereen zegt dat ie moet komen. Uiteindelijk besluiten we maar een taxi te nemen, maar die willen ons ook niet meenemen (te kort ritje!). Na 1,5 uur gaan Roos en Frans op zoek naar een lijnbus, maar die schijnen er niet te komen. Uiteindelijk laten we iemand op het vliegveld naar het hotel bellen en zij verzekeren dat het busje er binnen 10 minuten is. Dat klopt! Bij de halte wachten ook nog 4 andere personen. Het blijken Belgen te zijn die ook in ons hotel zitten en de vorige dag dezelfde ervaring hebben gehad als wij! 's Avonds hebben we onze laatste maaltijd in LA bij een lekker Italiaans Restaurant. Wat rest is de koffers zodanig reorganiseren dat ze het maximaal toegestane gewicht niet overschrijden. Het is passen en meten, maar ondanks de extra aankopen van Frans, Roos en Annemiek, lukt het om onder de maximale gewichten te blijven. Met een gerust hart gaan we slapen!