Op zoek naar Neverland

We slapen vandaag echt lang uit, tot half 10! Nog net voor 11-en checken we uit en kijken we nog even op San Simeon Beach of er zeehonden, zeeotters etc. te zien zijn. Helaas niet! Het is, net als gisteren, mistig aan de kust en maar 58 graden F. We vervolgen onze weg over Highway 1 langs de kust en komen prachtige aan zee gelegen plaatsen tegen als Morro Bay. Van hieruit worden veel Whale Watchings georganiseerd.  Er schijnen zowel Humpback, als Grey als Blue Whales te zitten, evenals dolfijnen, zeeleeuwen en zeeotters. Wij zien ze helaas niet. Na Cayunta, Los Osos Bay en het zeer idyllische Pismo Beach (mooie plaats om te rentenieren!) gaan we van de kustweg af, over naar de 101 South, richting Santa Barbara. De rotsachtige, mistige kust wordt vervangen door de ons inmiddels bekende gele 'fluwelen heuvels'. Er is alleen wat meer groen aanwezig dan verder het binnenland in. Ook de temperatuur verandert weer mee, van 58 naar 88 graden F! Na een korte tussenstop in Los Alamos (echt alles is Spaans in Californie!) rijden we via Los Olivos (via de 154 South) langs Solvang. Roos en Rosella herinneren zich ineens dat ze daarover gelezen hebben in de reisgids! Tien miles boven Solvang moet namelijk 'Neverland' van Michael Jackson liggen. We nemen de afslag naar Solvang om te informeren waar Neverland precies ligt (dat kunnen we namelijk nergens vinden). Solvang blijkt een Deense nederzetting in Amerika te zijn, met ook wel wat Nederlandse accenten. De huizen zijn in Deense stijl gebouwd en alle deuren hebben een Deense vlag. Verder zijn er Deense bakkerijen, winkels en restaurants, evenals verschillende windmolens. In de souvenirswinkels stikt het van de molens en de klompen (soms zelfs met Nederlanse vlag). Amerikanen schijnen vaak te denken dat Solvang 'Dutch' is in plaats van 'Danish', vanwege de molens en de klompen. Bij het visitor centrum midden in Solvang zit een oude dame. We vragen haar of ze weet waar Neverland precies ligt. Ze zegt dat er niets te zien is, alleen een hek, en dat we er dus niet naar toe hoeven. Na wat aandringen wil ze wel zeggen hoe we moeten rijden. We moeten terug naar Los Olivos en dan de Figueroa Mountain Road nemen. Dat doen we. De Figueroa Mountain Road is een landweggetje, met nog steeds de 'fluwelen'  heuvels en grazende koeien en paarden. Huizen zijn er nauwelijks. Na een mile of 7 staat er ineens een houten poort, met aan beide zijden een stukje stenen muur en perken met rozen. Naast de muren staan gewoon de lage houten hekken die je in de hele straat ziet en waar je als het ware zo overheen kunt stappen. Zou dat de poort van Neverland zijn? We lopen er naar toe en zien op het hek wat verlepte rozen liggen. Verder staan er voor de muur wat geplastificeerde foto's van Michael Jackson en wat gedichten van fans. Aan de muur hangen enkele sterretjes met teksten van fans. Het stelt al met al niet veel voor, maar toch is het heel apart om voor dat hek te staan! We maken wat foto's en rijden dan het laatste stuk naar Santa Barbara, via een erg mooi gelegen meer, namelijk Cachuma Lake (vernoemd naar de oorspronkelijke bewoners (indianen) van dit gebied). Al snel zien we Santa Barbara in een baai liggen. We moeten alleen nog even afdalen. Zoals gebruikelijk daalt ook de temperatuur mee richting kust, maar gelukkig niet zo sterk als aan de westkust (nu van 88 F naar 72F, dus naar een lekkere 22-23graden Celsius). We droppen onze spullen in ons hotel en besluiten meteen op pad te gaan voor een eerste verkenning van Santa Barbara. Vanuit ons hotel is het 1 rechte weg naar de pier, via een gezellige en mooi aangelegde winkelstraat (veel palmbomen, orleanders en bankjes). Wat ook hier weer opvalt is dat er op en rondom die bankjes behoorlijk wat zwervers rondhangen. Na 1,6 mile staan we aan de Pacific! Wat een prachtig gezicht, een boulevard met palmbomen en op het strand een soort meer met vele soorten vogels. We zien o.a. een grote blauwe reiger en verschillende pelikanen. Wat een machtig beesten zijn dat, vooral als ze vliegen! Frans en Rosella kunnen er geen genoeg van krijgen! We lopen de pier op en zoeken nog even naar dolfijnen, die schijnen hier namelijk ook te zitten. Helaas zien we ze niet. Op de pier eten we bij een heerlijk visrestaurant. De pelikanen vliegen regelmatig vlak langs ons raam. Met een ondergaande zon erbij is dat echt een heel mooi beeld. Na een terugwandeling naar ons hotel zijn we moe, maar voldaan. Hier kunnen we morgen wel verder relaxen! 

Ps. Vanwege de vernieuwing van de website kunnen we helaas geen foto's meer toevoegen.